استیصال....
استیصال.... سلام نبات مامان....
در ناامیدانه حال ممکن برات مینویسم....
یک ماه و چند روز به عروسیمون مونده....یعنی مونده بود.....
بابات برای اینکه برادرهاش نمیتونستن از ترکیه بیان میخاست تاریخ رو عوض کنه......دعوا شد....ناجووور.......دوتامون داغوونیم.....من موندم و عروسی که بهم خورده ، من موندم و بابات که غرورشو شکستن ، من موندم و پشت کردن خونوادم بهم....روم نمیشه تو چشمای بابات نگاه کنم...خیلی بد کردم بهش....نمیدونم چجوری جبران کنم....انقدر این چند روز رو گریه کردم که چشمام گود افتاده، صورتم زشت و بی روح شده.....اگه منو میدیدی شاید میترسیدی از اینهمه زشتی.....
بابات همیشه بهم میگه تو قشنگ منی؟ این بار گفتم نه....گفت قشنگ من نیستی؟ گفتم زشت توام.....
منو بابات از هم دوریم.....پیش هم نیستیم که دستای همو بگیریم و دلمون آروم بشه......انقدر اتفاقات و مشکلات زیادی رو تجربه کردیم ، انقدر غصه و گریه و دوری رو تحمل کردیم ، که جز غم و ناامیدی چیزی برامون نمونده....کاش میتونستم ازت بخام برای ما دعا کنی ، برای زندگی بلاتکلیف مون ، برای دوری و غصه های دلمون.....
کاش آخر همه ی این ناراحتیا به خوشبختی برسه.....
برای خوشبختی مون دعا کن .....
