بدون عنوان

وبلاگت ۸ ساله شده دل یااارم

وقتی شروع کردم به نوشتن تو وبلاگت ، تازه ترمای اول دانشگاهم بود.....اونوقتا نمیدونستم قراره یه روزی با بابا مصطفی ی تو ازدواج کنم.‌‌‌......

چه روزایی بود.....یه قصه ها و تلخ و شیرینایی که تو این خونه مجازی ثبت کردم......حالا دیگه همه وبلاگ نویسا کوچ کردن و خبری ازشون نیست. دلم برای اون دوران تنگ میشه. فکر کنم فقط منم که گاهی سر میزنم و هنوزم برات مینویسم

 دوسال و نیم از اومدن بابای تو به زندگی مامان آیندت میگذره.....و یک سال و یک ماه شده باهم زیر یه سقف زندگی میکنیم

اما هنوز تو رو نداریم در حالیکه جفت مون دلمون پر میکشه برات....نمیدونم کدوم قانون نانوشته گفته من اول باید دفاع کنم.....‌

کاش بار بعدی که میام برات بنویسم خبر دفاع موفقیت امیزمو برات اورده باشم😁

سیسمونیت داره کامل میشه قشنگم امیدوارم خودتم زودتر بیای زندگی مون و چراااغونی کنی. همه وسایلاتو خودم دارم میخرم تا وقتی بیای ایشالا فقط میمونه تخت و کمدات که بابا باید زحمت بکشه بخره برلت

یه عکس از  ست خوشگلی که برات بافتم میزارم

هم سبدش رو خودم برات بافتم. هم خرگوشیای داخلشو..... عروسک و جغجغه و بند پستونکت....مبارکت باشه جوجه ی من😘

چندتا از لباس جدیدای خوشگلتم ببینیم🥰

مبارکت باشن دل یار همیشگی مامان💗💗