فاطمه ی دلم......

انقدر توی نوشته های سالهای پیش گشتم تا پیداش کردم......گل یاس بهشتی من ، چهار سال پیش بود تو همین شبهای ایام فاطمیه یادم نمیاد چرا ولی خیلی دلم شکسته بود، آخرای سال ۹۴ بود .....

اسمتو گذاشتم فاطمه نورا.....محرم سال بعدش تو خواب دیدمت .....خودت اسم تو گفتی بهم ......وقتی بیدار شدم تازه فهمیدم تو بودی

چهار سال پیش نوشته بودم من دخترم و از فاطمه زهرا خواستم.....نوشته بودم من فاطمه نورا رو زود ازت میخوام.....اون وقتا خیلی کوچیکتر بودم ، هنوز بیست سالم هم نبود...

اسم تو نذر حضرت زهرا بود .....تو قرار بود هدیه حضرت زهرا باشی ....فکر میکردم خیلی زودتر از اون که فکرشو کنم خدا تو رو بهم میده......

از وقتی تو خوابم تو رو دیدم خییلی بی قرارت شده بودم......هیچ وقت فکرشو نمی کردم چهار سال بگذره و هنوزم نداشته باشمت......تو این چهار سال چقدر دلم شکست از غصه ی خواسته نشدن..... ...من تو رو از کسی خواسته بودم که تموم باورم بود.....قسمش داده بودم ....باور داشتم بهش......

خدا رو به هرچی داده و  نداده شکر......

فاطمه نورای من......تو گل بهشتی هستی که پشت درهای اجابت گیر کردی.....هر سال شب شهادت حضرت زهرا که میشه یاد اون شب میفتم که نذر کرده بودم بیای و فاطمه صدات کنم...تو این سالها تو فاطمه قلب من بودی اما هیچ وقت فکرشو نمیکرم نبودنت اینقدر به درازا بکشه......